Heb je hem wel eens gezien? Bovenop de toren van Het Markiezenhof schittert hij met zijn gouden vissenstaart in de stralen van de zon: de Zeeridder. Sommige mensen denken dat hij daar altijd heeft gestaan, maar dat is niet zo…

Het verhaal van de Zeeridder

Ooit was de Zeeridder een mens van vlees en bloed, een man met benen, net als jij. Van zijn ouders leerde hij twee wijze lessen: wees dapper en wees goed. En dapper was hij. Met zijn zwaard vocht hij om zoveel mogelijk land in zijn macht te krijgen. Maar de ridder wilde meer; hij wilde ook de macht op zee in handen krijgen. Hij werd daarbij geholpen door de natuur op een manier die nu niet meer denkbaar is: zijn benen veranderden in een enorme vissenstaart. Als Zeeridder werd hij ook in het water oppermachtig!

Toch werd de Zeeridder van al die macht niet gelukkig. Hij herinnerde zich dat hij niet alleen dapper moest zijn, maar ook goed. Hij moest goed zijn voor de ander en besloot zijn zwaard niet meer te gebruiken om mee te vechten, maar om onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad. En opnieuw veranderde de natuur zijn gedaante: Na zee en land kwam hij terecht in de lucht: bovenop de toren van Het Markiezenhof blinkt zijn gouden gestalte in het zilveren maanlicht.

Vanuit de lucht heeft de Zeeridder eeuwenlang alle verhalen gehoord van de mensen die hier wonen, werken en leven. Mooie verhalen, treurige vertellingen, sprookjesachtige fabels. Al die verhalen wil hij delen met de mensen die de verhalen niet meer kennen. Hij wil ze bewaren en vertellen, want de Zeeridder is de hoeder van de verhalen…

Ward Warmoeskerken